هواداران پرسپولیس در حال تماشای سقوط پله‌پله کیفیت و جایگاه تیم محبوبشان در جدول رده‌بندی لیگ برتر ایران‌اند و دیگر باید قبول کنند که با مدیریت فاجعه‌بار مدیران شهرداری تهران و بانک‌های دولتی، دوران قهرمانی‌های پیاپی این تیم در یک دهه اخیر به پایان رسیده است.

بازیکنان باکیفیتی که در هشت فصل اخیر، هفت بار پرسپولیس را به قهرمانی لیگ برتر ایران رساندند و دو بار هم با این تیم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیدند، یا به دلیل مدیریت ضعیف باشگاه از پرسپولیس رفتند یا با افزایش سن، دوران مفید فوتبالی‌شان تمام شد و حالا بازیکنانی در این تیم باقی مانده‌اند که با وجود دریافت دستمزدهای هنگفت، در زمین مسابقه ساده‌ترین موقعیت‌ها را خراب می‌کنند، کنترل توپ یا پاس ساده را بلد نیستند و از بازیکنان جوان و گمنام به‌آسانی دریبل می‌خورند.

پرسپولیس که همچنان پس از گذشت یک ماه بدون سرمربی پا به مسابقات می‌گذارد، روز سه‌شنبه در شریطی برابر ذوب‌آهن با نتیجه تساوی بدون گل متوقف شد که تیم حریف از دقیقه ۳۶ با یک یار کمتر بازی می‌کرد و اگر لطف داور شامل حال سرخ‌پوشان نمی‌شد، همان یک امتیاز را هم به خانه نمی‌بردند. حالا سوال اصلی این است که آیا یک مربی کارنامه‌دار مانند اسماعیل کارتال هم می‌تواند با این بازیکنان بی‌کیفیت نتیجه بگیرد؟

در شرایطی که مدیران دو باشگاه تراکتور و سپاهان در فصل جاری تلاش کردند با وسواس بهترین و باانگیزه‌ترین بازیکنان را به خدمت بگیرند، رضا درویش، مدیرعامل قرمزها، به جای ستاره‌های ازدست‌رفته بازیکنانی را جذب کرد که جزو بازیکنان مازاد تیم‌های سابقشان محسوب می‌شدند. در این میان، یک انتخاب اشتباه به نام خوان کارلوس گاریدو نیز موجب شد تا حالا با پایان هفته شانزدهم، امیدها برای تکرار قهرمانی پرسپولیس و حتی کسب سهمیه لیگ نخبگان آسیا به پایین‌ترین حد ممکن برسد، زیرا از بازیکنانی که به استقلال خوزستان و نساجی و مس رفسنجان می‌بازند و توانایی برد ذوب‌آهن ۱۰ نفره را ندارند، نمی‌توان بیش از این انتظار داشت.

بررسی موشکافانه بازی‌های پرسپولیس در فصل جاری لیگ برتر و لیگ نخبگان آسیا نشان می‌دهد که برای بازگشت این تیم به روزهای اوج، دست‌کم شش بازیکن از ۱۱ بازیکن ثابت در ترکیب هفته‌های اخیر باید کنار گذاشته شوند. به‌ طور مثال، حسین کنعانی‌زادگان در حال سپری کردن وحشتناک‌ترین فصل فوتبالی خود است و در مسابقه با ذوب‌آهن نیز بارها از مهاجمان جوان دریبل خورد و جا ماند. میلاد سرلک هم پس از بازگشت از ملوان، دیگر فوتبال را فراموش کرده، میلاد محمدی نیز هنوز در پرسپولیس یک پاس گل نداده است، سروش رفیعی کاملا کند و پراشتباه ظاهر می‌شود، فرشاد احمدزاده و مسعود ریگی به پایان دوران حرفه‌ای خود رسیده‌اند، عیسی آل‌کثیر با از دست موقعیت‌های پیاپی و مسلم گلزنی هواداران را به یاد دی‌کارمو می‌اندازد و یاسین سلمانی و سعید مهری هم در چند مسابقه اخیر ثابت کردند که گاریدو حق داشت آنان را بیشتر روی نیمکت یا سکو بنشاند.

پس از واگذاری پرسپولیس به هلدینگ‌های دولتی و خرید بخش حداکثری سهام این باشگاه از سوی بانک شهر، وابسته به شهرداری تهران، بسیاری از پیشکسوتان، هواداران و بازیکنان پرسپولیس از اینکه قرار است مشکلات مالی سرخ‌ها به پایان برسد، ابراز خوشحالی کردند و حتی دستیابی پرسپولیس به جام قهرمانی لیگ نخبگان آسیا را وعده می‌دادند. اما خارج شدن مدیریت این باشگاه از وزارت ورزش و واگذاری آن به مدیران بانکی و سیاسی، در شرایطی که همچنان با فروش سرخابی‌ها به بخش خصوصی مخالف می‌شود، می‌تواند به اتخاذ اشتباه‌ترین تصمیم‌های ممکن، فسادهای مالی گسترده و در نهایت رقم خوردن سیاه‌ترین دوران پرسپولیس ختم شود.

اگرچه روبرو شدن با این حقیقت برای دست‌کم ۴۰ میلیون هوادار پرسپولیس تلخ و سخت خواهد بود، آنان اکنون چاره‌ای ندارند جز اینکه قبول کنند دهه درخشان پرسپولیس دیگر به پایان رسیده است.